Geweldig & Gênant 6

Logisch denken kan ik goed. Tijdens vergaderingen, brainstorms, wanneer het over verbouwingen gaat of een massa aan werk. Als er een noodgeval is kom ik met kalmte en logica. Laat het maar over aan mij en het komt goed. Geen idee hoe dat komt, dat is al altijd zo geweest. Op mijn werk kreeg ik daardoor vaak grote projecten aangewezen en dat vond ik de max. Nu is er een andere kant aan die medaille: voor één of andere reden ontbreekt die logica mij in het dagdagelijkse leven. Dan doe ik omslachtig, omdat het kan. Makkelijk? Please, dat is zo 2012.

 

Geweldig

• Buiten staan in de tribune op het voetbal om 21u ‘s avonds. Je amuseren maar ook de koude voelen tot op het bot. Thuiskomen en verse warme chocomelk krijgen van het lief. Dat is hemels.
• Tussen de 50 en 60 aanslagen per minuut halen voor een typtest. Die jaren op het internet werpen duidelijk hun vruchten af.
• Nagellak – ik vertel u daar later deze week meer over.
• Mijn beste maat zijn zus is zwanger van een tweeling en hij wordt peter. Weten dat hij dat geweldig zal doen.
• Die halve dag dat ons appartement proper gekuist en opgeruimd is. Daarna loopt het gegarandeerd weer fout. Geen idee hoe het komt. Het is een talent.

Gênant

• Op een kinderfuif zijn met een zesjarige en achtjarige. Verantwoordelijkheid voelen en toepassen. “Neen, niet die snoep, afgeven, dat is te hard.” (Napoleon-achtige bollen). “Pas op, het is hier glad. Let op. Het is hier glad. Pas op.” (een straal van 50cm rond zo’n machine dat bellen blies). “Niet op gaan lopen, het is nat en die beton is glad. Neen, ook niet als ik je hand vasthoud” (onderweg kwamen we een laag muurtje tegen). Het was er gewoon over, ik wist het en ik kon er niets aan doen. Overal was gevaar. Ikzeghetu, als dit een voorbode is van mij als ouder, dan heb ik nu al compassie met mijn kinderen.
• Op een toneelvoorstelling zitten en genieten van de show. De zaal is donker en warm. Mijn vermoeidheid is groter dan mijn plezier. Het lief voelen botsen in mijn zijde omdat ik in slaap val. Ik ben het meisje dat altijd en overal kan slapen. Praktisch maar ook wreed lastig. Op zo’n momenten dan vooral. Dat is vechten tegen jezelf en achteraf schaapachtig lachen naar het lief. 
• Te laat vertrekken naar je afspraak van 8u00. Stressen in de auto. Jezelf vervloeken dat dit je overkomt. Herinneren waarom je te laat komen haat. Instant schuldgevoel voelen. Er nipt op tijd toekomen, om 5 voor 8. Opgelucht zijn. Beseffen dat je afspraak maar om 8u30 is. Een half uur in je auto zitten loeren. Echt, Romina? Echt? Ik weet niet eens waar het daar foutgelopen is, of hoe ik mezelf wijsgemaakt heb dat het om 8u00 was. Het is om 8u30, zoals altijd. GET A GRIP, WOMAN. GETAGRIP.
• Voor kerst maken wij lijstjes. Op dat van mij stond een perforator voor mijn filofax. Dat is zo’n agenda mapje met A5 blaadjes erin die 4 gaatjes hebben. Ik wou dus een perforator, zodat ik zelf een planner kon samensteken. En dan komt het lief: “Waarom steekt ge niet 2 x2 gaatjes uit met een gewone perforator?” Oké. Dat is waar. Dat kan ook en dat is makkelijker. Het is niet mijn schuld. Het is de schuld van Pinterest. Misschien moet ik ook wel iets minder ‘Pinnen’, heel misschien. 
• Ik heb de gewoonte om op de zotste momenten te zeggen tegen het lief: “trouw met mij”, en dan zegt hij dingen als: “later”, “nu niet, ik moet gaan werken”, … Je snapt het wel. Zaterdag zeg ik “Trouw met mij!!” en hij antwoord niet. Hij gaat naar de gang en bukt zich. Mijn hartslag schiet omhoog, mijn ogen schieten vol tranen en WOOAAAH. Het lief kijkt mij aan en bindt zijn schoenen. Hij bindt zijn fucking schoenen. Ik heb hem een mep gegeven. Echt waar. Dan pas (!) had mijnheer door wat er gaande was en hij is dan ook bijna doodgegaan van het lachen. Serieus, doe dat niet. Manvolk overal. Doe dat niet. Zelfs niet wanneer het onbewust is. Hou uw schoenen aan. Neen het is niet logisch en ja we hebben afgesproken dat het nog niet voor nu is, maar dat doet er niet toe. Wanneer telt logica als het over trouwen gaat? Nooit. Gij bukt u maat, uw schuld.