Catcalling, ken je dat?

Die avond moesten we naar een trouwfeest. Ik bel even met het vriendje om af te spreken en beloof hem dat ik geld afhaal voor in ‘den envelop’. Als bij wonder sta ik op wandelafstand van de KBC geparkeerd, dus ik stap uit richting bank, in gedachten verzonken over vanavond en dan plots: “HEEEEY!”. Dit is Eeklo, ik ken hier nog niemand dus ik denk: “Huh?” en draai me om. Vier mannen die mij net gekruist waren: “Heeey. Ja, GIJ!”, “Wat zit er onder dat pulleke van u, mag ik nekeer voelen”. Ik negeer hen en stap verder onder geroep: “Ey moete gij niet antwoorden. EY HEY EEEEY!!!!”. Sneller stappen en de bank in.

Het is middag en behoorlijk druk. Iedereen zag het, stopte even en ging dan door. Ook ik. Snel de bank in, want ik voelde mij gegeneerd. Eens ik terug in de auto zat voelde ik me kwaad. Mij schamen hoeft helemaal niet, integendeel. Weer maar eens had ik dit laten gebeuren. Dit heeft een naam: ‘catcalling’, onze vriend Google weet daar meer over.

Manvolk overal, ik kan jullie wel hebben. Recht door zee, geen drama. Ja, er is wel wat goeds te vertellen over jullie, maar dit moet stoppen. Het kan gewoon niet dat jullie at random naar vrouwen roepen. Waarom eigenlijk? Voor uw ego? Voor uw vriendjes? Uit frustratie? Geen idee. Maar stop daarmee, want vrouwen verdienen beter dan een luide vleeskeuring door een bende idioten.

Deze post kan je ook lezen op de website van Hollaback Gent, een organisatie die zich wijdt aan het gevecht tegen straatintimidatie. Elke eerste dinsdag van de maand is er een meeting om 20u00 in Café Vooruit te Gent.